Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων του 1ου Ολοήμερου Νηπιαγωγείου & Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης

Με τον όρο ορθογραφία ονομάζουμε το σύνολο των κανόνων που αφορούν τη γραπτή απεικόνιση των λέξεων μιας γλώσσας. Με αυτήν την έννοια στην ορθογραφία συμπεριλαμβάνονται οι κανόνες συλλαβισμού και η χρήση των σημείων στίξης. Στη φθογγογραφική γραφή, η ορθογραφία είναι συνήθως φωνητική, μορφολογική ή ιστορική.

ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ Προθέσεις είναι οι λέξεις που βάζουμε πάντα μπροστά από τα ονόματα, για να προσδιορίσουμε το ρήμα. Οι προθέσεις είναι οι λέξεις: α) μονοσύλλαβες είναι οι εξής: με, σε για, ως, προς β) δισύλλαβες είναι οι εξής: αντί, μετά, κατά, παρά, από, χωρίς, δίχως γ) τρισύλλαβη είναι μία: ίσαμε Οι προθέσεις ανήκουν στα άκλιτα μέρη του λόγου. ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΑ Είναι άκλιτες λέξεις που συνοδεύουν ένα ρήμα ή ένα επίθετο και φανερώνουν τόπο, χρόνο, τρόπο, ποσό κ.α. Π.χ.: Έπεσε κάτω. Βλέπει καλά. Φεύγει αύριο. Άργησα λίγο. Τα επιρρήματα είναι: α) Τοπικά : (που): εδώ, εκεί, μέσα, έξω, βόρεια, νότια. β) Χρονικά: (πότε): σήμερα, τώρα, πέρυσι, έπειτα, κάποτε,. γ) Τροπικά: (πως): έτσι, μαζί, όπως, αλλιώς, ξαφνικά δ) Ποσοτικά: (πόσο): λίγο, πολύ, τόσο, κάμποσο, περισσότερο. ε) Βεβαιωτικά: ναι, μάλιστα, βέβαια, αλήθεια, σωστά. στ) Διστακτικά: ίσως, τάχα, δήθεν, πιθανόν, άραγε. ζ) Αρνητικά: όχι, δεν, μην.

Προσδιορισμοί είναι οι λέξεις της πρότασης που συμπληρώνουν το νόημα άλλων λέξεων  ( όρων ή προσδιορισμών )  της πρότασης.  Οι προσδιορισμοί επισημαίνονται  με διάφορες ερωτήσεις,  που έχουν ως λογική αφετηρία  τον όρο ή τον προσδιορισμό  τον οποίο συμπληρώνουν νοηματικά,  και δηλώνουν ποικίλες  λογικές σχέσεις (όπως: αιτία, αποτέλεσμα, ιδιότητα, μέσο, ποσό,  σκοπό, τόπο, τρόπο, χρόνο κτλ.) . Εμπρόθετοι   προσδιορισμοί   ανά   (+αιτ.), π.χ. *   Εμείς έχουμε ένα θρανίο   ανά μαθητή   . αντί   (+/γεν./ονομ.//για), π.χ. *   Αντί του προέδρου     (   ή:   αντί ο πρόεδρος)   μίλησε ο γραμματέας. από   (+αιτ./γεν./ονομ.), π.χ. *  Έφυγε  από τη δουλειά   του.      *  Από του χρόνου     συνταξιοδοτούμαι.  *  Από δήμαρχος   (έγινε) κλητήρας. για   (+αιτ /ονομ.), π.χ....

Το επίθετο πολύς - πολλή - πολύ συνοδεύει ουσιαστικά και κλίνεται και στα τρία γένη:  π.χ. έπεσε πολλή βροχή, έφαγε πολύ φαγητό κλπ. ➤ εξάσκηση  Το επίρρημα πολύ δεν κλίνεται και συνοδεύει ρήματα, επιρρήματα, επίθετα ή μετοχές:  π.χ. Έβρεξε πολύ, έτρεξε πολύ γρήγορα, είναι πολύ καλός μαθητής, ήταν πολύ ευτυχισμένος κλπ. ➤ εξάσκηση 

ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ -αίνω,-εύω,-ώνω,-ίζω

Το παρόν δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του υποέργου 8 με τίτλο «Συγγραφή και αξιολόγηση και αξιοποίηση υφιστάμενων εκπαιδευτικών υλικών προγραμμάτων εθνικής και τοπικής εμβέλειας» των πράξεων «Κέντρα Δια Βίου Μάθησης-Προγράμματα Εθνικής Εμβέλειας & Προγράμματα Τοπικής Εμβέλειας ΑΠ7» και «Κέντρα Δια Βίου Μάθησης-Προγράμματα Εθνικής Εμβέλειας & Προγράμματα Τοπικής Εμβέλειας ΑΠ8» οι οποίες έχουν ενταχθεί στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» (ΕΠΕΔΒΜ) του ΕΣΠΑ (2007-2013), Άξονας Προτεραιότητας 7: «Ενίσχυση της Δια Βίου Εκπαίδευσης Ενήλικων στις 8 Περιφέρειες Σύγκλισης» με κωδικό MIS 375686 και Άξονας Προτεραιότητας 8: «Ενίσχυση της δια βίου εκπαίδευσης ενηλίκων στις 3 Περιφέρειες σταδιακής εξόδου» με κωδικό MIS 375687 και οι οποίες συγχρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο - ΕΚΤ) και από εθνικούς πόρους, μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Λέμε «τον Νίκο» ή «το Νίκο»; Είναι σωστό το «όσον αφορά σε»; Πότε το κόμμα είναι αχρείαστο και γιατί καμιά φορά τα «που» και «πως» απαιτούν τόνο; Συγκεντρώνουμε δέκα συνηθισμένες παρεξηγήσεις της ελληνικής γλώσσας που προκαλούν συχνά συντακτικά και γραμματικά λάθη, και βρίσκουμε ποια είναι η σωστή τους χρήση σε κάθε περίπτωση *Πότε βάζουμε τελικό «ν»; Γιατί γράφουμε «τον κήπο» αλλά «το γαμπρό»; Όταν το «τον» ή το «την» είναι άρθρο (και όχι αντωνυμία – π.χ. τον μισώ – οπότε παίρνει πάντα τελικό «ν»), παίρνει «ν» εφόσον η λέξη που ακολουθεί ξεκινά από φωνήεν ή από τα εξής σύμφωνα: κ, π, τ, ξ, ψ και μπ, ντ, γκ, τσ, τζ. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις δεν παίρνει «ν». Παρ’ όλα αυτά, γλωσσολόγοι, όπως ο καθηγητής Τσοπανάκης, προτείνουν το αρσενικό άρθρο «τον» να γράφεται πάντα με «ν» ώστε να ξεχωρίζει από το ουδέτερο «το». *Πότε βάζουμε κόμμα πριν από αναφορική πρόταση; Πώς αλλάζει το νόημα με ένα κόμμα πριν από αναφορική πρόταση; Πάρτε για παράδειγμα την πρόταση «Δεν έφαγαν τα φρούτα πο...

Προκήρυξη διαγωνισμού Η Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας "Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ" προκηρύσσει τον 5ο Ηλεκτρονικό Διαγωνισμό Διηγήματος Διάρκεια διαγωνισμού Ως ημερομηνία έναρξης του διαγωνισμού ορίζεται η 1η Δεκεμβρίου 2017 και ως ημερομηνία λήξης η 15η Ιανουαρίου 2018. Το θέμα του διαγωνισμού Η Εθελοντική Ομάδα Δράσης ν. Πιερίας "Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ" έχει ως σκοπό την κοινωνική ευαισθητοποίηση των πολιτών, μέσα κυρίως από τον εθελοντισμό, και την προώθηση και προαγωγή της κοινωνικής αλληλεγγύης και θέλει να δώσει την ευκαιρία για πέμπτη συνεχή χρονιά σε ανθρώπους που αγαπούν τη γραφή και την ανάγνωση να ξετυλίξουν τις δικές τους ανησυχίες και τα δικά τους οράματα. Επομένως το θέμα του διαγωνισμού είναι ελεύθερο και ο τίτλος του διηγήματος αποτελεί επιλογή του συγγραφέα. Οι κατηγορίες του διαγωνισμού φέτος είναι τέσσερις: 1η κατηγορία: Μαθητές δημοτικού 2η κατηγορία: Μαθητές γυμνασίου 3η κατηγορία: Μαθητές λυκείου 4η κατηγορία: Ενήλικες Η Κριτική Επιτροπή θα α...

Επανέκδοση, με διορθώσεις, της λεγόμενης «Μεγάλης» ή «Κρατικής» Νεοελληνικής Γραμματικής, που είχε συνταχθεί από επιτροπή με Πρόεδρο και Εισηγητή τον Μανόλη Τριανταφυλλίδη και μέλη τους Κ. Καρθαίο (Κλ. Λάκωνα), Θ. Σταύρου, Αχ. Τζάρτζανο, Β. Φάβη και Ν. Ανδριώτη και πρωτοεκδόθηκε το 1941 από τον Οργανισμό Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων. Πρόκειται για την πληρέστερη και εγκυρότερη ως σήμερα γραμματική της δημοτικής, σταθμό στη μελέτη της νεοελληνικής γλώσσας και στην ιστορία της νεοελληνικής παιδείας και του μαχόμενου δημοτικισμού. Κατά την πρόσφατη ανατύπωση η γενική μορφή του βιβλίου παρέμεινε η ίδια με ελάχιστες αποκλίσεις από την αρχική. Σε επίμετρο σημειώνονται οι προσθήκες και αλλαγές, καθώς και κάποιες απλοποιήσεις, κυρίως ορθογραφικές, στις οποίες προχώρησε η Νεοελληνική Γραμματική – Αναπροσαρμογή της Μικρής Νεοελληνικής Γραμματικής του Μανόλη Τριανταφυλλίδη (έκδ. ΟΕΔΒ), στην οποία βασίζονται όλα τα σχολικά εγχειρίδια γραμματικής.

Η Βασική γραμματική της ελληνικής απευθύνεται κυρίως σε ομιλητές που μαθαίνουν ελληνικά ως ξένη ή δεύτερη γλώσσα και βρίσκονται σε μέσο επίπεδο ελληνομάθειας Δεν αποκλείεται όμως να φανεί χρήσιμη σε ομιλητές του εισαγωγικού ή του προχωρημένου επιπέδου ή ακόμη σε φυσικούς ομιλητές των ελληνικών.  

Επειδή κάποια επίθετα έχουν μία (την ίδια) κατάληξη για το αρσενικό και το θηλυκό και μια διαφορετική για το ουδέτερο, συνολικά δηλαδή δύο καταλήξεις, λέγονται δικατάληκτα π.χ. ο επιμελής μαθητής, η επιμελής μαθήτρια, το επιμελές παιδί. Τα δικατάληκτα επίθετα είναι λόγιας προέλευσης και έχουν μία ομάδα τύπων για το αρσενικό και το θηλυκό γένος και μία για το ουδέτερο. Επίθετα σε -ος, -ο Ενικός Αρσενικό/Θηλυκό Ουδέτερο Ονομαστική -ος -ο Γενική -ου -ου Αιτιατική -ο(ν) -ο Κλητική -ε -ο Πληθυντικός Ονομαστική -οι -α Γενική -ων -ων Αιτιατική -ους -α Κλητική -οι -α Ενικός Αριθμός Ονομ. ο ταλαντούχος η ταλαντούχος το ταλαντούχο Γεν. του ταλαντούχου της ταλαντούχου του ταλαντούχου Αιτ. τον ταλαντούχο την ταλαντούχο το ταλαντούχο Κλητ. - ταλαντούχε - ταλαντούχε - ταλαντούχο Πληθυντικός Αριθμός Ονομ.  οι ταλαντούχοι οι ταλαντούχοι τα ταλαντούχα Γεν. των ταλαντούχων των ταλαντούχων των ταλαντούχων Αιτ. τους...

Η λέξη κόμμα προέρχεται από το ρήμα κόβω, γιατί κόβει την πρόταση. Πού βάζουμε κόμμα: Μέσα στην ίδια πρόταση, όταν έχουμε όμοιους όρους στη σειρά (ασύνδετους), όπως: ουσιαστικά, επίθετα, ρήματα, επιρρήματα. π.χ. α) Η μητέρα ψώνισε μήλα, πορτοκάλια, μανταρίνια και αχλάδια. β) Το Σύνταγμα προστατεύει την ελευθερία, τη ζωή, την τιμή και την περιουσία των πολιτών. γ) Άνοιξα το γράμμα, το διάβασα κι έφυγα σιγά, αμίλητα, αθόρυβα. Όταν έχουμε κλητική προσφώνηση ή προσφώνηση μέσα στην πρόταση. π.χ. α) Πέτρο, δώσε μου το βιβλίο σου. β) Σου είπα, αγαπητέ μου, ότι πρέπει να δουλέψεις σκληρά. γ) Μέριασε, βράχε, να διαβώ. δ) Αυτή, νομίζω, στάθηκε η φιλοδοξία τους.

Στα δίπτωτα ρήματα υπάρχει το άμεσο και το έμμεσο αντικείμενο : Άμεσο ονομάζεται το αντικείμενο στο οποίο μεταβαίνει άμεσα (απευθείας) η ενέργεια του ρήματος. Έμμεσο λέμε το αντικείμενο στο οποίο μεταβαίνει έμμεσα η ενέργεια του ρήματος. Το άμεσο αντικείμενο είναι συνήθως σε πτώση αιτιατική και για να το βρούμε ρωτάμε «τι;». Το έμμεσο αντικείμενο είναι συνήθως σε πτώση γενική και για να το βρούμε ρωτάμε «σε ποιον;». Κάποιες φορές το έμμεσο είναι και σε πτώση αιτιατική. Τότε ρωτάμε «ποιον;». Πολλές φορές θα συναντήσουμε το έμμεσο αντικείμενο με πρόθεση ( εμπρόθετο αντικείμενο )  π.χ. Η Χαρά έδωσε το τετράδιο στον Ανδρέα. Σύμφωνα με όσα έχουμε μάθει, θα έλεγε κανείς ότι η φράση "στον Ανδρέα" είναι εμπρόθετος τοπικός προσδιορισμός. Πρέπει όμως να ξεχωρίσουμε το εμπρόθετο αντικείμενο από τον εμπρόθετο προσδιορισμό που επιτελεί άλλους ρόλους.  Η διαφορά τους είναι η εξής: το εμπρόθετο αντικείμενο εξαρτάται ή μάλλον προβλέπεται από τη σημασία του ρήματος...

Κατά τη σημασία τους τα επιρρήματα είναι πέντε ειδών: α) τοπικά, β) χρονικά, γ) τροπικά, δ) ποσοτικά και ε) βεβαιωτικά, διστακτικά, αρνητικά. πού...                 Α. Τοπικά πότε...                Β. Χρονικά πώς...                 Γ. Τροπικά πόσο...               Δ. Ποσοτικά ναι...                  Ε. Βεβαιωτικά ίσως...               ΣΤ. Διστακτικά όχι...                 Ζ. Αρνητικά Τα τοπικά επιρρήματα φανερώνουν τόπο και απαντούν στην ερώτηση πού; Πού; Εδώ, εκεί, αυτού, αλλού, παντού, κάπου, πουθενά κτλ. Τα χρονικά επιρρήματα φανερώνουν χρόνο και απαντούν στην ερώτηση πότε; Πότε; Όποτε, ποτέ, πότε πότε, κάποτε, κάπου κάπου κτλ.

Η αποτύπωση στο χαρτί των σκέψεων και η περιγραφή ορισμένων γεγονότων ασφαλώς και δεν είναι απλό πράγμα. Ο γραπτός λόγος διαφέρει πολύ από τον τρόπο που μιλάμε στην καθημερινή μας ζωή και αυτό είναι πολύ φυσικό, αφού ορισμένες ατέλειες που περνούν απαρατήρητες στον προφορικό λόγο γίνονται ορατές - και μάλιστα πολύ έντονα σε κάποιες περιπτώσεις – όταν διαβάζουμε ένα κείμενο.Η σαφής και ακριβής λοιπόν διατύπωση των σκέψεών μας για κάποιο θέμα είναι αυτό που ονομάζουμε γενικά Έκθεση ή όπως λέμε σήμερα, γραπτό κείμενο... Διακρίνουμε τέσσερις κατηγορίες εκθέσεων: α) Τις Διηγηματικές Εκθέσεις, αυτές δηλαδή στις οποίες διηγούμαστε ιστορίες, γεγονότα και περιστατικά αληθινά ή φανταστικά,β) Τις Περιγραφικές Εκθέσεις, στις οποίες περιγράφουμε πρόσωπα, πράγματα, ζώα, τοπία, μνημεία κλπ, γ) Τις Μεικτές Εκθέσεις, εκείνες δηλαδή που διηγούμαστε και περιγράφουμε διάφορα πράγματα και δ) Τις Εκθέσεις Ιδεών, όπου δεν περιγράφουμε ή αφηγούμαστε κάτι, αλλά εκφράζουμε τις απόψεις μας για κάποια...